کد مطلب:20750 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:6

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

عبادت واقعي چه عبادتي است؟

عبد در لغت به انساني گفته ميشود كه سراپا به مولا و صاحب خود متعلق باشد، ارادهاش تابع ارادة او و خواستش تابع خواست او است; در برابر او مالك چيزي نيست و در اطاعت او هرگز سستي به خود راه نميدهد.(ر.ك: تفسير نمونه، آيت اللّه مكارم شيرازي و ديگران، ج 22، ص 387، دارالكتب الاسلامية.)به تعبير ديگر، عبوديت، آن گونه كه در كتابهاي لغت آمده، اظهار آخرين درجة خضوع در برابر معبود است; بنابراين، عبوديت نهايت اوج كمال يك انسان و قرب او به خدا و نهايت تسليم در برابر ذات پاك او و اطاعت بي قيد و شرط و فرمانبرداري در تمام زمينههاست. عبادت واقعي و كامل آن است كه انسان جز به معبود واقعي يعني كمال مطلق، نينديشد و جز در راه او گام برندارد، و هر چه غير او است، حتي خويشتن را، فراموش كند.(ر.ك: قرآن در اسلام، علامه طباطبايي;.)

بنابراين، عبادت واقعي و كامل بايد در نهايت خلوص و با تمام توجه باشد وهر گونه توجهي به غير از خدا، اگر براي خدا نباشد و حالت استقلالي داشته باشد، در واقع شريك قرار دادن براي خداست. علامه طباطبايي; ميفرمايد: آية وَاعْبُدُواْ اللَّهَ وَلاَتُشْرِكُواْ بِهِي شَيْ ?‹ًا(نسأ،36) گرچه ظاهرش نهي از بت پرستي است، ولي با تأمل و تحليل معلوم ميشود كه پرستش بتها براي اين ممنوع است كه خضوع و فروتني در برابر غير خداست و بت بودن معبود نيز خصوصيتي ندارد; چنان كه خداي متعال اطاعت از شيطان را عبادت او شمرده است و با تحليلي ديگر، معلوم ميشود كه در اطاعت و فرمان برداري انسان ميان خود و غير فرقي نيست و چنان كه از غير خدا نبايد اطاعت كرد، از خواستهاي نفس در برابر خداي متعال نيز نبايد اطاعت كرد و با تحليل دقيقتري معلوم ميشود كه اصلاً به غير خداي متعال نبايد التفات داشت و از وي غفلت نمود.(قرآن در اسلام، ص 20 و 21، دفتر انتشارات اسلامي.)